zaterdag 22 november 2008

Chanute, Kansas (1994)



















We zouden vroeg vertrekken uit Chanute om ergens onderweg in een café de WK-finale voetbal te zien. Om vijf uur was ik al wakker en ik wist meteen dat het plan in duigen zou vallen. Het was angstaanjagend stil, er moest iets aan de hand zijn. Ik ritste de tent open en zag een donkere dreigende lucht hangen boven het honkbalveld waar we de tenten hadden opgezet. Kamperen in een stadspark of op een sportterrein is in Amerika tamelijk gewoon. In een mum van tijd had ik mijn hele hebben en houwen bijeen gepakt en naar de doucheruimte gebracht. Net op tijd voordat een daverend onweer losbarstte.
Even waren we bevreesd dat er een tornado aan zou kunnen komen, dit was per slot van rekening Kansas, maar die attractie werd ons niet gegund. Het bleef bij donder en bliksem en heel veel regen. Veel later dan gepland nuttigden we in de dug out ons ontbijt. Niet iedereen was op tijd wakker geweest. Een deel van de groep die van Virginia naar Oregon fietste, was ruw ontwaakt bij de eerste knetterende knal. Die pechvogels stonden nu kletsnatte tenten in te pakken.
Met Pierre, een Franstalige Belg die al jaren in Nashville woonde, en all American boy Glenn, de jongste van de groep en afkomstig uit Denver, vertrok ik uit Chanute. Die WK-finale hadden we al zo ongeveer uit ons hoofd gezet, want het was nog een flink stuk fietsen naar Eureka. Nog voordat we Chanute achter ons lieten, had ik al een achterstand. De reden? Tegen een lichtblauwe loods van golfplaten stond een Nash Statesman Custom te glanzen in de nog gestaag vallende regen. Het was een beeld dat ik niet zomaar voorbij kon rijden. Na het maken van de foto moest ik extra hard op de pedalen duwen om Pierre en Glenn weer te achterhalen.
Een dag eerder hadden we met zijn drieën in een sportcafé in Chanute gezien hoe Bjarne Riis de dertiende etappe van de Tour de France had gewonnen. Op ons verzoek werd een van de drie gigantische tv-schermen gezet op een sportzender die beelden van het wielerspektakel in Frankrijk uitzond. Op de Tour zaten ze in Kansas niet echt te wachten, maar er was verder toch niemand aanwezig, dus dat scheelde. De samenvatting op de Amerikaanse televisie was door reclameblokjes totaal verknipt en miste daardoor iedere spanning.
Niettemin waren we geïnspireerd door de Touretappe en we fietsten zo snel we maar konden over de kaarsrechte wegen van Kansas. Met niet al teveel kilometers meer te gaan zagen we in een klein winkeltje op een sneeuwend zwart-wit teeveetje toch nog de laatste vijf minuten van de reguliere speeltijd van Brazilië-Italië. We hadden geluk, want de finale van het in Amerika gehouden WK voetbal draaide uit op een verlenging en strafschoppen. Brazilië, dat in de kwartfinale Oranje uit het toernooi had geknikkerd, won. De eigenaresse vond het wel interessant, al die aandacht voor dat voetbal. Ze maakte een Polaroid van ons en zette Holland, Belgium, Denver onder de foto. Die kwam te hangen aan het prikbord tussen de foto’s van ongeschoren kerels die poseerden met geschoten wild of gevangen vis. Die foto van drie mannen in wielerkleding zal wel gespreksstof hebben opgeleverd.

Geen opmerkingen: