zaterdag 22 november 2008

Chanute, Kansas (1994)



















We zouden vroeg vertrekken uit Chanute om ergens onderweg in een café de WK-finale voetbal te zien. Om vijf uur was ik al wakker en ik wist meteen dat het plan in duigen zou vallen. Het was angstaanjagend stil, er moest iets aan de hand zijn. Ik ritste de tent open en zag een donkere dreigende lucht hangen boven het honkbalveld waar we de tenten hadden opgezet. Kamperen in een stadspark of op een sportterrein is in Amerika tamelijk gewoon. In een mum van tijd had ik mijn hele hebben en houwen bijeen gepakt en naar de doucheruimte gebracht. Net op tijd voordat een daverend onweer losbarstte.
Even waren we bevreesd dat er een tornado aan zou kunnen komen, dit was per slot van rekening Kansas, maar die attractie werd ons niet gegund. Het bleef bij donder en bliksem en heel veel regen. Veel later dan gepland nuttigden we in de dug out ons ontbijt. Niet iedereen was op tijd wakker geweest. Een deel van de groep die van Virginia naar Oregon fietste, was ruw ontwaakt bij de eerste knetterende knal. Die pechvogels stonden nu kletsnatte tenten in te pakken.
Met Pierre, een Franstalige Belg die al jaren in Nashville woonde, en all American boy Glenn, de jongste van de groep en afkomstig uit Denver, vertrok ik uit Chanute. Die WK-finale hadden we al zo ongeveer uit ons hoofd gezet, want het was nog een flink stuk fietsen naar Eureka. Nog voordat we Chanute achter ons lieten, had ik al een achterstand. De reden? Tegen een lichtblauwe loods van golfplaten stond een Nash Statesman Custom te glanzen in de nog gestaag vallende regen. Het was een beeld dat ik niet zomaar voorbij kon rijden. Na het maken van de foto moest ik extra hard op de pedalen duwen om Pierre en Glenn weer te achterhalen.
Een dag eerder hadden we met zijn drieën in een sportcafé in Chanute gezien hoe Bjarne Riis de dertiende etappe van de Tour de France had gewonnen. Op ons verzoek werd een van de drie gigantische tv-schermen gezet op een sportzender die beelden van het wielerspektakel in Frankrijk uitzond. Op de Tour zaten ze in Kansas niet echt te wachten, maar er was verder toch niemand aanwezig, dus dat scheelde. De samenvatting op de Amerikaanse televisie was door reclameblokjes totaal verknipt en miste daardoor iedere spanning.
Niettemin waren we geïnspireerd door de Touretappe en we fietsten zo snel we maar konden over de kaarsrechte wegen van Kansas. Met niet al teveel kilometers meer te gaan zagen we in een klein winkeltje op een sneeuwend zwart-wit teeveetje toch nog de laatste vijf minuten van de reguliere speeltijd van Brazilië-Italië. We hadden geluk, want de finale van het in Amerika gehouden WK voetbal draaide uit op een verlenging en strafschoppen. Brazilië, dat in de kwartfinale Oranje uit het toernooi had geknikkerd, won. De eigenaresse vond het wel interessant, al die aandacht voor dat voetbal. Ze maakte een Polaroid van ons en zette Holland, Belgium, Denver onder de foto. Die kwam te hangen aan het prikbord tussen de foto’s van ongeschoren kerels die poseerden met geschoten wild of gevangen vis. Die foto van drie mannen in wielerkleding zal wel gespreksstof hebben opgeleverd.

dinsdag 11 november 2008

Miles Of Music





















Tijdens mijn laatste fietstocht door Amerika werd pas echt duidelijk hoe slecht het er voor staat met het land van de onbegrensde mogelijkheden. Amerika is een land in verval, dat wist ik al langer. Maar het nieuws van de kredietcrisis maakte ook voor de grootste optimisten duidelijk dat er echt wat aan de hand is.
Zoals dat met nieuws gaat, raakt het je pas echt als je er persoonlijk mee te maken krijgt. Ik bezit geen aandelen en heb geen geld op een bank in IJsland, zo dichtbij is het nieuws niet gekomen. Maar toen ik bij thuiskomst na mijn fietsreis van San Francisco naar Houston mijn favoriete websites bezocht, was er toch even een schrik. De internetwinkel Miles Of Music bestaat niet meer. De online platenzaak kreeg te maken met een terugloop in verkopen en is failliet verklaard. Doodzonde, want de wekelijkse updates met de nieuwste releases waren een bron van informatie. De liefhebbers bij Miles Of Music zorgden altijd voor uitgebreide teksten bij de platen die ze relevant vonden.
Al eerder waren ze gestopt met de paginagrote advertentie in het muziektijdschrift No Depression. Dat blad bestaat nu dus ook al niet meer, ook al is het niet geheel verloren gegaan. Als website is No Depression actueler geworden en daarnaast is er een 'bookazine' met langere verhalen. Vergelijkbaar met Wah-Wah, Payola, Hard Gras of De Muur. Jammer genoeg staan er geen advertenties in de nieuwe No Depression. Ook op die manier kon je namelijk nieuwe namen ontdekken.
De kredietcrisis is niet de enige reden voor de terugloop in cd-verkopen. Downloaden en kopiëren heeft er ook alles mee te maken. Miles Of Music is het slachtoffer en daarmee ook de klant. We moeten het doen zonder The Best Handpicked Alt-Country, Americana, Pop, Singer-Songwriter and Indie Releases! en dat is doodzonde.
De kilometers die ik op de fiets afleg in Amerika zijn in feite ook miles of music. Immers, de liefde voor Amerikaanse rockmuziek heeft alles te maken met mijn belangstelling voor dat vreemde land. Maar dat moet ik ook niet mooier voorspiegelen dan het is. In small town America valt weinig te beleven op muziekgebied. De scene speelt zich toch vooral af in de grote steden.
Wat die foto Flats Fixed met dit verhaal te maken heeft? Zie het als een eerbetoon aan Miles Of Music, dat in advertenties vaak gebruik maakte van oude auto's en ander reclamemateriaal uit de tijd dat Amerika nog in de toekomst geloofde.

zaterdag 1 november 2008

Vluchtstrook Amerika gaat door





















Vluchtstrook Amerika stopt. Dat waren de slotwoorden van de vorige bijdrage. Maar nu kan Vluchtstrook Amerika niet meer stoppen. Ik kan niet meer in de remmen knijpen en afstappen om een foto te maken in Amerika. Ik ben namelijk weer thuis. Thuis in mijn eigen Amerika. Omdat dat soms net zoveel inspiratie oplevert dan een fietsreis door de Verenigde Staten, gaat dit weblog Vluchtstrook Amerika gewoon door. Niet met dezelfde frequentie, maar zo af en toe zullen er op deze site nieuwe bijdragen te vinden zijn met berichten vanaf mijn eigen vluchtstrook.