Joe Ely

I Had My Hopes Up High is het eerste nummer van de titelloze debuutplaat van Joe Ely. Het gaat over de bijzondere belevenissen tijdens het liften. The first ride I got was in a dynamitetruck / The driver kept telling me ´bout his bad luck. Dan gaat het via een lift van a man in trouble naar een rit met a preacherman, told me that the wicked would be buried in sand. Het eindigt met: Finally got a ride in a carnivaltrain / Nearly blew away in a hurricane.
De Texaanse countryrockende singer-songwriter Joe Ely is er in hoge mate verantwoordelijk voor dat ik voor de zoveelste keer rondzwerf door Amerika. Deze Joe Ely is al sinds zijn tweede plaat Honky Tonk Masquerade uitkwam (1978) mijn held, mijn voorbeeld.
Er wordt heel wat afgereisd in de songs van Ely. De Texaan trok er op jonge leeftijd op uit, in het voetspoor van Jack Kerouac. Zijn voorbeeld. Ely sprong op goederentreinen en reisde als een hobo door Amerika. Ervaringen die hem als artiest nog steeds inspireren. Zijn nummers inspireren mij weer om op mijn manier het land te verkennen. Op de fiets dus.
Net als in 1996 tijdens een fietsreis van San Diego naar Orlando heb ik het geluk dat Ely tijdens mijn bezoek aan Austin optreedt in zijn woonplaats. Met de fabuleuze accordeonist Joel Guzman geeft hij een ijzersterk optreden in het Cactus Cafe. Naast een dwarsdoorsnede van zijn imposante oeuvre, brengt hij ook een nieuw nummer dat komt te staan op de binnenkort te verschijnen nieuwe cd van de Flatlanders. Homeland Refugee zou dat nummer wel eens kunnen gaan heten en het gaat over de omgekeerde migratie van mensen van de westkust terug naar Texas en Oklahoma.
Naast die nieuwe Flatlandersplaat is ook het nieuwe Ely-album Satisfied At Last vrijwel gereed. Verder staan op stapel een liveplaat uit 1987 met de hard rockende band met gitarist David Grissom en saxofonist Bobby Keyes en ook de originele onbewerkte opnamen voor de mislukte plaat Hi-Res worden alsnog uitgebracht.
Na afloop van het concert praat ik met mijn held. Ely mijmert naar aanleiding van mijn coast-to-coast-fietstocht over de dagen dat hij met niets anders dan een gitaar en een slaapzak door Amerika zwierf. Joe en Joel hebben de grote gouverneurskamer van de universiteit van Texas als kleedkamer, het Cactus Cafe is namelijk gevestigd in het universiteitsgebouw. Als Sharon Ely, de vrouw van Joe, wat foto´s maakt, zorgt Ely ervoor dat we niet voor het portret van de door hem verafschuwde George Bush staan.
De derde plaat van Ely heeft als titel Down On The Drag, een nummer over de straat waaraan de universiteit is gelegen. Om mij hetzelfde lot te besparen dan de hoofdpersoon uit die song (some low down son of a bum even stole my sleeping bag) en vooral zodat ik niet meer op bussen hoef staan te wachten, brengen Joe en Sharon Ely me met de auto terug naar het motel.
I Had My Hopes Up High.