Elke keer als ik de sleutel in het hekwerk steek dat toegang geeft tot de voordeur van mijn logeeradres in San Francisco valt mijn oog op de sticker met de tekst ´Old-time is not a crime´. Die sticker zit bij me thuis op de deur van de keukenkast. Gekregen bij de cd World´s On Fire die ik ter recensie opgestuurd had gekregen van The Crooked Jades. Een mooie cd vol op oude tradities gebaseerde country, maar nergens museaal of oubollig. En onlangs kreeg ik ook hun allernieuwste, getiteld Shining Darkness. Omdat The Crooked Jades San Francisco als thuisbasis hebben, stuurde ik een mailtje met de mededeling dat ik in de stad zou zijn. En nu zit ik hier dus thuis bij Jeff Kazor, de aanvoerder van de band, en zijn vrouw Kyra Baele en de tien maanden oude Tristan en de dochters Nina en Liv. Aan de wanden door het hele huis hangen oude ingelijste elpeehoezen van The Carter Family, Charlie Poole and the North Carolina Ramblers, Jean Ritchie en andere veelal obscure namen van muzikanten uit de Appalachen. Oud spul, vooroorlogse muziek. Verder hangen er wat oude instrumenten en een collectie wandkaarten, waarop ik mijn route nog eens bestudeer.De band is ontstaan tijdens jamsessies op het dakterras, waar nu mijn fiets staat. Inmiddels heeft Jeff Kazor zijn band naar een hoger plan getild. De bandleden komen tegenwoordig uit heel Amerika. Maar tijdens mijn aanwezigheid geven de originele Crooked Jades een concert in The Starry Plough in Berkeley. Zes jaar hebben ze niet samen op een podium gestaan en dat is te merken. Zo af en toe, tijdens het wisselen van instrumenten, lopen ze elkaar bijvoorbeeld nogal in de weg en moeten ze zoeken naar de juiste opstelling. Maar het plezier is er niet minder om.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten