De kanslozen

Aan het casino valt niet te ontkomen in Nevada. Tien jaar geleden fietste ik door Las Vegas. Omdat de befaamde Strip geen vluchtstrook kent, en daardoor voor fietsers levensgevaarlijk is, zocht ik mijn heil op het trottoir. Voor ik er erg in had fietste ik een casino in. Ik stapte er maar af.
Ik heb het niet zo op casino´s. Je vindt er ofwel types die het breed laten hangen en pronken met hun van kunstmatige rondingen voorziene blondines, ofwel de kanslozen in deze maatschappij. In het Bonanza Casino in Fallon is het de laatste groep. Alle vooroordelen over Amerikanen worden hier bevestigd. Dik en dom. Maar soms ook erg dun. En heel veel wonderbaarlijke stellen die absoluut niet bij elkaar lijken te passen. Het zijn de kanslozen die een gokje komen wagen. Misschien hebben ze toch nog een kans...
Cocktail, cocktail, daar heb je haar weer, de indiaanse medewerkster die nauwelijks boven het karretje dat ze voortduwt uitkomt. Cocktail, cocktail... Lege flesjes neemt ze ook mee. In het Bonanza Casino is het kantoor gevestigd van het Super 8 Motel waar ik verblijf. Wie honger heeft kan terecht bij Heidi´s Family Restaurant. Hoort er ook bij. De man die de Keno, een bingo-achtig casinospelletje, aankondigt komt ook hier langs.
Veel countrymuziek appelleert aan de gevoelens van deze kanslozen met liedjes die wat hoop bieden. Of juist op humoristische wijze het leven van alledag relativeren.
In de alternatieve country gaat dat anders. Een band als Richmond Fontaine beschrijft op welhaast literaire wijze de levens van de kanslozen zoals die te vinden zijn in het Bonanza Casino. Dus wie niet zelf in de gelegenheid is om Nevada te bezoeken, moet maar eens luisteren naar de cd´s van Richmond Fontaine.