De historische Pony Express verwisselde in 1860 en 1861 de paarden in Middlegate Station tijdens de achttien maanden dat de postmannen te paard door het land stoven voordat de telegraaf hun werkzaamheden onnodig maakte. Middlegate, in the middle of nowhere in Nevada, is niet veel meer dan een aantal trailers waar wat mensen wonen. En dan is er dus nog altijd Middlegate Station, een bar, restaurant, motel, tankstation, winkel en nog zo het een en ander. In 1985 werd de zaak gekocht nadat die jaren leeg had gestaan. De huidige eigenaren hebben er de oude historie weer teruggehaald met allerlei zaken die gevonden zijn rondom de plek. En vooral met sfeer.
Er zitten vanavond vooral lokalen waaronder Paul Smith, een zanger/gitarist die liedjes brengt van Merle Haggard, Kris Kristofferson, Willie Nelson en ga zo maar door. Gelukkig hebben ze geen gokmachines in Middlegate Station. Die hebben ze er heel even gehad, vertelt Paul, maar die zijn er al snel weer uitgegooid. De sfeer veranderde, merkt Paul droogjes op.
Dus zit ik nu op een barkruk aan een hoge formicatafel onder een glas-in-lood-lamp van Michelob Light Beer dit stukje te schrijven. Het is the middle of nowhere en mijn motelkamer van dertig dollar ziet er waarschijnlijk nog net zo uit als in 1985, maar toch is Middlegate Station een fantastische plek om deze zaterdagavond door te brengen. Met dank aan Paul Smith en de liedjes die hij brengt. I´m a travelin´ man.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten