Een trieste herfstdag

De meest gestelde vraag is: waarom? Tja, waarom fietst iemand van de westkust van Amerika naar de Golfkust?
Vandaag fiets ik van Amarillo, waar de helft van de tv-zenders is ingenomen door dominees, naar Canyon. Volgens Google Maps is dat slechts 17,3 mijl, maar dat is met de auto. Met de fiets gaat het via farm roads in plaats van over de interstate, en zo staat mijn teller toch op 28 mijl. Nog een afstand van niets natuurlijk, maar met de regen en storm van vandaag meer dan genoeg. Morgen draait de wind volgens The Weather Channel van het zuiden naar het noorden. Dan hoef ik nauwelijks te trappen!
Op een dag als vandaag vraag ik mezelf ook af: waarom? Om Amerika te zien? West Texas, waar de wind weliswaar altijd een factor is, maar waar het doorgaans maar heel weinig regent, is net zo grijs als Oost Groningen op een trieste herfstdag.
Waarom? De baliemedewerker van het Shell-tankstation in Amarillo komt uit Cambodja en liep dertig jaar geleden een maand lang op blote voeten om met familie zijn land te ontvluchten. Hij kan mijn onderneming wel waarderen en komt mee naar buiten om me te zien vertrekken. In de regen.
Waarom? Een bediende van Pizza Hut in Lamar, Colorado, wil alles weten over mijn reis en kan er maar niet over uit dat iemand op de fiets zo´n afstand kan overbruggen. Bij het afrekenen vraagt hij of hij met me op de foto mag en roept een collega om met de mobiele telefoon het moment vast te leggen.
Waarom? In Canyon neem ik een kamer in de Buffalo Inn, neem een douche en fiets als het iets droger is naar de laundromat om de was te doen. Maar wat ik hier verder moet?