Amerika is groot, maar de wereld is soms maar klein. Dat blijkt als een auto stopt op de vluchtstrook. De bestuurder van de auto stapt uit en houdt me tegen. De automobilist blijkt ook een fietser te zijn, die er net een trip van Chicago naar Austin op heeft zitten. Nu rijdt hij in een huurauto naar een kennis die in de buurt van Houston woont. Als hij me ziet fietsen stopt hij, omdat hij benieuwd is naar mijn belevenissen. Tijdens zijn tocht is hij helemaal geen andere fietsreizigers tegen gekomen.
We praten even en ik vertel dat ik in 1994 met Adventure Cycling voor het eerst door Amerika fietste. De automobilist begint te lachen. ¨Dat meen je niet¨, zegt hij, ¨dan ken ik jou! Jij werkte toen bij een krant.¨ En tegelijkertijd herken ik ook hem. Joe! Ongelooflijk, maar waar. Tijdens die fietstocht van Virginia naar Oregon trok Joe Gromala, die alleen het avontuur was aangegaan, een paar weken met onze groep op. We hebben destijds nog een avond samen aan de bar gehangen ergens in Montana. En nu staan we zomaar op de vluchtstrook van Highway 290 in Texas weer tegenover elkaar.
1 opmerking:
Hé John,
Hoe is het mogelijk !!!!!
Dat is toch heel bijzonder dat je iemand die je 14 jaar geleden tijdens een fietstocht hebt ontmoet nu weer tegenkomt. Heel speciaal.
Volgens mij geldt voor het laatste gedeelte van je reis echt wel:lest best.
Een reactie posten