Eindelijk ben ik dan in Texas, de grootste van de 48 continentale Amerikaanse staten. Alleen Alaska, vastgeplakt aan Canada, is groter. Ik heb nog een hele reis voor de boeg voordat ik in Houston ben.
Dat het in West Texas zou waaien, dat wist ik wel. Daarover zijn namelijk vele prachtliedjes gemaakt. Maar ik had het prima gevonden als ik nou net een zeldzame windstille periode had getroffen. Niet dus. De wind blaast de rits bijna uit mijn half geopende wielershirt. Met mijn bepakte fiets valt het zelfs tegen om een slok uit mijn bidon te nemen. Op een bergverzetje ploeter ik voort. Eigenlijk wil ik morgen naar Amarillo, maar of ik dat haal weet ik nog niet.
Een van die liedjes over de wind is geschreven door Butch Hancock. Joe Ely zette het op zijn cd Streets Of Sin. The wind´s gonna blow you away heet dat nummer. Dat vat het aardig samen.
1 opmerking:
Hoi John,
Ik moet bekennen dat ik enkele dagen van de route af was. Vandaag heb ik een aantal verhalen ingehaald. Ik vroeg mij al af wanneer Mr. Ely zijn intrede zou doen. Maar daar is hij dan. Mooie entree van Texas met een leuk filmpje. Hopelijk kom jij in het echt niet zulke windhozen tegen. Dan zal de rits echt uit jouw shirt wegwaaien.
Nog even doortrappen. Ik "fiets" weer mee.
Hans
Een reactie posten