Als een indiaan op een heuvelrug spieden mijn ogen de omgeving af. De vluchtstrook bedoel ik natuurlijk. Want de vluchtstrook is vol verrassingen. Gisteren was er een minder aangename verrassing. Een schroef van zo´n twee centimeter boorde zich loodrecht in de achterband. Boem, boem, boem, er ontsnapte nog geen lucht, maar het was duidelijk dat ik zo niet verder kon fietsen. Het gebeurde net buiten Rocky Ford en ik was van plan om nog zo´n tien mijl verder te fietsen naar La Junta. Maar door die lekke band belandde ik in een motel in Rocky Ford.
Regelmatig is het slalommen op de vluchtstrook. Om steenslag te ontwijken en nog veel meer. Vooral aan de stukken rubber van kapotgereden banden van vrachtwagens heb ik een hekel, want die zitten vol gemene ijzerdraadjes. En verder ligt er veel glas op de vluchtstrook. Naast tientallen dode herten en andere aangereden beesten, reed ik eenmaal rakelings langs een opgerolde slang. En in de woestijn waren er de hagedisjes.
IJzeren kettingen en ander materiaal om goederen vast te zetten, losgetrilde nummerborden, kledingstukken en speelgoed. Het ligt allemaal op de vluchtstrook. Af en toe zie ik ook meer bijzondere dingen. Dit borduurwerkje waarin Amerika en het christendom verenigd worden bijvoorbeeld. Maar blijkbaar had iemand daar toch bedenkingen bij en mieterde het nog niet afgemaakte handwerkje op de vluchtstrook.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten